Wisła pod Tyńcem

Pozerám sa do vôd Visly
zrkadiel, ako do seba
ručičky hodín odvisli
do hlbín z predpeklia neba

paralyzované obe
v kŕči času o polnoci
poplatný svojej podobe
zatúžil som po ovocí

rajskom, na brehu jednej z riek
v náručí víl polonahých
kde na túžby nájdem všeliek
vyplavený z útrob vlahých

ak som sa aj nepomýlil
neviem, čí som, po kolená
vo vodách Visly, povílil
brehy som o ženské mená

pomyselných mŕtvych ramien
ak ich niet, vysnívam si ich
rieku túžob skrýva prameň
tají v nej hrsť pieskov sypkých

presýpacích hodín dní a
nocí, otáčam ich denne
k nadčasovosti Ovídia
blízko mám.. raz rovnocenne

polsky:

Patrzę do wód Wisły
luster, tak jak do wewnątrz siebie
wskazówki zegara zawisły
do głębin z przedpiekła nieba

sparaliżowane obie
w skurczu czasu o północy
podporządkowany swojemu wizerunkowi
zapragnąłem owoców

rajskich, na brzegu jednej z rzek
w objęciu nimf półnagich
gdzie na pragnienia znajdę wszechlek
wypławiony z glebi wilgnej

jeśli nawet sie nie pomyliłem
nie wiem, do kogo należę, po kolana
w wodach Wisły, onimfowałem
brzegi imionami kobiet

pomyślanych martwych ramion
jeśli ich nie ma, wymarzę je sobie
rzekę pragnień ukrywa źródło
tai w niej garść piasków sypkich

klepsydrę dni i
nocy, odwracam ją dziennie
do ponadczasowości Owidiusza
blisko mam...raz równoważnie